6. Wat houdt zo’n selectieprocedure in?

De selectieprocedure zou bestaan uit een gesprek bij ons thuis, 2 gesprekken op de dienst, 4 cursusavonden gezamenlijk met andere kandidaat pleegouders, weer een gesprek bij ons thuis en daarna het eindgesprek op de pleegzorgdienst. Ik heb me al die jaren ingehouden om babyspullen te kopen, maar nu nam ik mij voor: bij elke afspraak die we achter de rug hebben, koop ik iets 😀

Wat waren we zenuwachtig toen ze bij ons op gesprek kwamen! Hopelijk stelden ze niet te hoge eisen… Maar wat waren ze lief en wat stelden ze ons toch gerust! Het was een waar kruisverhoor, maar ze gaven ons het gevoel dat we gewoon open en eerlijk konden zijn over alles. Eens ze de deur uit waren, kreeg ik weer stress… Wat bedoelden ze met die vraag? En hadden we niet beter iets anders geantwoord op die andere vraag?

De gesprekken op de dienst gingen vooral over ons verleden, welke normen en waarden wijzelf meekregen. (de één al iets meer dan de ander 😉 ) Ze bleven echt doorvragen totdat ze een gevoelige snaar wisten te raken. Nu duurde dat bij mij niet lang hoor, ik sta overal bekend een bleiter te zijn. Eens alles eruit was, waren we klaar om aan de cursusavonden te beginnen. Die waren eigenlijk wel heel fijn om te doen, samen met de andere koppels die pleegouder wilden worden.

Hoewel we altijd heel open zijn geweest in alles, hebben we de stap naar pleegzorg niet tegen iedereen verteld. De schrik om niet door de selectie te komen zat er toch wel in en dan moesten we dat ook weer tegen iedereen gaan vertellen. Dus voor degenen die we wel in vertrouwen namen was het zwijgen geblazen, maar hé, wij waren het toch weer kwijt! 😀

Op de laatste cursusavond kwamen ze naar ons toe en vertelden ze ons ineens dat ze nog een gesprek bij ons thuis wilden, voordat ze een beslissing zouden nemen… Ik schoot meteen in paniek! Wat betekende dit? Is er iets aan de hand? Worden we niet goedgekeurd? Nog maar wat afwachten dus…

Een week later zaten we gespannen klaar tot ze zouden komen. En daar ging de deurbel. Vrolijk deed ik de deur open om niet te laten merken dat ik zoooooo zenuwachtig was! Even doorbijten en dan wisten we waarschijnlijk wel of het goed zat.

Ze legden meteen uit dat de procedure een beetje aangepast was en dat ze voortaan na de cursusavonden ook nog een terugkoppelingsgesprek zouden doen. Oef! Er was dus niks speciaals aan de hand. Er werd wat nagebabbeld over hoe we de cursus hadden ervaren en of er nog vragen waren. Er brandde maar één vraag op mijn lippen: “Worden er vaak koppels afgekeurd?”

“Ja, dat gebeurt toch ja.” Pff, niet het antwoord waar ik op hoopte. “Kunnen jullie ons niet geruststellen?” Niet dus! Ze maakten een afspraak om nog eens bij hen op de dienst langs te komen: 22 oktober, een dag voor mijn verjaardag. Hopelijk heb ik wat extra’s te vieren dit jaar 🙂

Lees het vervolg hier