7. Het verdict…

22 Oktober 2010…De rollen wc papier zijn erdoor gevlogen afgelopen uren, wat een stress! Het is een half uurtje rijden naar de dienst van Pleegzorg. En weer kom ik heel vrolijk binnen, want ik ga ze wijsmaken dat ik helemaal niet zenuwachtig ben 😉 “Oei, jij bent zenuwachtig” zeggen ze. Haha niet geslaagd in mijn opzet dus.

Met klamme handjes ga ik tegenover hen zitten. En dan vragen ze heel serieus of we eerst nog wat uitleg willen hebben of meteen het verdict willen horen! “Kom maar op” antwoordde ik. Ze krijgen een glimlach op hun gezicht en zeggen: “Je denkt toch niet dat ik je ga teleurstellen een dag voor uw verjaardag, jullie zijn door de selectie, het is in orde!”

Ik heb altijd gedacht dat ik zou wenen van geluk als ze me dat nieuws zouden geven, maar dat gebeurde dus niet.

Ze gingen meteen over tot het aanmaken van het profiel. Wat wilden we? Wat konden we aan? We mochten aangeven of we een voorkeur hadden voor jongen of meisje, de leeftijd, hoe ver we wilden gaan in omgang met de ouders… Dit allemaal om uiteindelijk tot een zo perfect mogelijke matching te komen. Zo hebben we dus een hele lijst afgewerkt en daarna mochten we naar huis, om het goede nieuws en ook mijn verjaardag te vieren.

We wandelen door de gang naar buiten en op het moment dat ik de klink van de deur loslaat, zeg ik: “En nu moet ik janken.” Eerst heel bedeesd, want onderweg naar de auto kwamen we langs het bureau waar de 2 dames van pleegzorg zaten 😉 Maar eens we in de auto zaten heb ik de tranen lekker laten lopen. Onderweg stuurde ik berichtjes om onze familie, die ook op de uitslag zat te wachten, iets te laten weten.

We reden door naar het adres waar we ten tijde van onze selectieprocedure altijd terecht konden als we ons onzeker voelden: de mama van Bert. Ze keek al door het keukenraam en ik zag al dat ze het moeilijk kreeg. Een dikke knuffel en allebei even goed gejankt. “Dat duurde zo lang” , snikte ze. “Wat word ik dan nu? Pleegoma ofzo?” Ondertussen is ze de lieve Omi van onze draken schatjes!

Eindelijk was het zover: nu weten we echt zeker dat we een kindje in huis gaan krijgen! Wat waren we blij! Heerlijk om zo bij iedereen langs te gaan om het goede nieuws te gaan vertellen.