59. En we krabbelen weer op.

Dinsdag 20 februari. Het is avond en ik heb een huilbui. Ik kan van de kinderen niks verdragen en van Bert nog veel minder. Het is de tweede dag dat ik terug ben gaan werken en ik ben alweer helemaal op. “Je bent veel te vroeg terug gegaan!” Zegt Bert. Ik vraag me af of het wel aan het werk ligt. Ik ben door mijn collega heel goed opgevangen en ze lijkt echt aan te voelen wat me stress geeft. Ook deed het deugd om iedereen weer terug te zien en thuis even weg te zijn. Er staan deze dagen weer 3 afspraken op de agenda in verband met de kinderen en ik moet toegeven dat dat veel zwaarder doorweegt, ik kan me daar zo in opjagen!

Zo ben ik met Lotte nog eens naar de kinderpsychiater moeten gaan omwille van haar ADHD. Ze zei vrij snel dat haar medicatie niet veel effect meer had op haar gedrag. Gelukkig, er is een verklaring voor het feit dat ik haar weer 37x moet aanspreken eer ze reageert. Ook sliep ze pas na 23u, niet moe te krijgen gewoon! We gaan de overstap maken naar Concerta, dat werkt 12u aan een stuk waardoor ze geen last meer heeft van rebounds. Ook de dosering zou wat hoger zijn. Ik was benieuwd! Donderdag nam ze voor het eerst een grijs pilletje in plaats van een groen. (Gedaan dus met de stoplichten op groen te kunnen toveren 😉)

Toen ik haar van school haalde, ging ik toch maar eens informeren bij de juf hoe het gegaan was. Ze was heel rustig geweest blijkbaar. Dat is al goed, maar ik was wel wat bang dat ik mijn vrolijke meisje kwijt zou zijn. Want hoe druk ze ook altijd is, haar enthousiasme en vrolijkheid horen gewoon echt bij haar. We stappen in de auto en ze begint weer honderduit te vertellen en ik word zoals altijd overladen met knuffels en kusjes. Fieuw! Dat is nog steeds mijn meisje! Ze is alerter en kalmer en sliep die avond om half 9. Halleluja!

Dan heb ik ook aangevraagd om wat minder te gaan werken en ik moet zeggen dat er een pak van mijn schouders viel toen ik de goedkeuring kreeg. Binnenkort dus een beetje meer ‘me-time’ 😊 Ik heb er weer even in moeten komen, maar het werken gaat elke dag beter.

Ook aan het huis wordt nog flink verbouwd, maar we beginnen al na te denken over de leuke dingen. Zo bestelden we ondertussen ook onze keuken. Iets om naar uit te kijken!

Bedankt voor jullie lieve woorden na mijn vorig bericht, dat heeft me goed gedaan!

Veel liefs, Lindsay.

58. Hier ben ik weer!

“Schrijven is mijn hobby en op deze manier kan ik alle zorgen van mij afschrijven.” Dat zeg ik vaak, maar de laatste tijd was zelfs het schrijven er teveel aan. Deze mama moest even een pauze nemen op alle gebieden. 1 februari heb ik met trillende handen naar de dokter gebeld, want de koek was echt op! De stress was me teveel geworden. De laatste tijd is er best wel wat op me af gekomen en steeds voordat ik kon bekomen van de ene gebeurtenis, kwam er weer ander drama bij. Elke dag leven op paracetemol om de hoofdpijn de baas te kunnen en ook mijn eczeem stak weer de kop op. Tijd om aan de noodrem te trekken dus!

Ik ben nu een paar weken thuis van het werk, heb alle afspraken over de kinderen afgezegd of uitgesteld en een afspraak gemaakt bij een psycholoog. De eerste week was ik vooral moe, maar ik kreeg de raad om mijzelf op de eerste plaats te zetten en dingen te doen waar ik blij van werd. Nadat ik mijn slaap had ingehaald, ben ik weer begonnen met mijn hobby’s, ben ik gaan wandelen om mijn hoofd wat leeg te maken en beetje bij beetje werd mijn batterij weer opgeladen.

Ik moet toegeven dat ik een beetje bang was voor de vakantie van de kinderen want die kunnen, hoeveel ik ook van ze hou, mijn batterij in no time weer helemaal op gebruiken… Ik besloot ze om de dag naar de opvang te brengen en ik denk dat dat goed was voor ons allemaal. En hoewel ik de eerste periode helemaal niet aan het werk heb gedacht, begin ik sinds deze week mijn collega’s te missen. Tijd om terug te gaan denk ik zo.

Ik hoop te gaan leren om me minder aan te trekken van wat anderen denken en van zaken waar ik geen invloed op heb. Ik voel me nu goed maar ik weet dat er, vooral met de kinderen en hun situatie, nog moeilijkheden op onze weg zullen komen. Hopelijk heb ik dan weer alle kracht om daarmee om te gaan.

Dit weekend gaan we alleszins genieten van het zonnetje en alleen maar leuke dingen op het programma, zodat we maandag weer vol goede moed op het werk kunnen verschijnen 😊