120. Een snoezelhoekje voor mijn kleine vriend.

Soms wil Robbe even een momentje voor zichzelf hebben. Even kunnen mopperen tot hij weer gekalmeerd is of om gewoon lekker tot rust te komen. Je laat hem dan best een tijdje gerust en daarna gaat het altijd weer een stuk beter. Hij ging hier meestal voor naar zijn bed. Omdat we door de verbouwing van ons huis nu in de garage wonen heeft niemand plaats om even alleen te zijn… niet altijd gemakkelijk dus. Omdat ik zijn bed echt wel alleen als slaapplek wil houden, maakte ik vandaag een snoezelhoekje voor hem.

Onder de trap is eigenlijk een ideaal plekje om iets gezelligs te maken. Daar stond tot nu toe hun speelgoed, dus gisteravond ben ik dat allemaal gaan verplaatsen en opruimen. Tegen middernacht was het helemaal leeg en klaar om er op mijn vrije dag mee aan de slag te gaan…

En waar ga je dan naartoe? Inderdaad, de Action! Mensen die mij daar hebben zien rondwandelen met een fitness mat, wees gerust: ik ga niet sporten 😉 Die mat past er exact onder, ideaal dus! Een hoop kussentjes en een deken en daarna naar de kerstafdeling… Daar heb ik een lichtsslinger gevonden waarvan de lampjes op een traag tempo op en neer flikkeren. Voor 5,99 vond ik zelfs een projector die hartjes, sterren en kerstfiguren tegen de muur projecteert! Daar kon ik wel wat mee. Op mijn   facebookpagina zal ik een kort filmpje zetten om dit te laten zien.

Snel naar huis en daar heb ik alles in het hoekje gesmeten en de lichtjes onder de trap bevestigd. Ik ga komende week nog een kralengordijntje maken, maar Robbe kan alvast snoezelen. Toen ik hem van school ging halen vroeg hij dan ook meteen: “Is mijn snoezelhoekje klaar mama?” Ik zei dat ik heel hard had doorgewerkt om alles af te krijgen en dat we eerst Lotte van school gingen halen en dan mocht hij gaan kijken. Onderweg naar de auto pakt hij mijn hand vast… hij knijpt erin. “Weet je waarom ik jouw hand zo stevig vastpak? Ik heb er liefde in gestopt!” Volgens mij is hij blij 😉

In de auto blijft hij doorgaan: “Jij bent schattig mama. Jij zorgt voor mij he? Ik zal ook altijd voor jou zorgen!” Aan de schoolpoort van Lotte duurde het hem wel allemaal wat te lang, hij wou gewoon naar huis.

Uiteindelijk werd het hoekje door allebei goedgekeurd. Nu hebben ze er vooral samen in gezeten, ze moesten de boel wat verkennen. Maar de afspraak is dat het Robbe zijn hoekje is. Als hij Lotte erbij wil, dan mag dat, maar als hij echt even alleen wil zijn, dan moet dat ook gewoon kunnen.

 

Lotte test het snoezelhoekje ook snel uit 😉

Ik hoop dat onze kleine vriend af en toe wat rust vindt op zijn nieuw plekje hier in huis ❤

43. Zelf een kersthuisje maken.

Ik maakte vandaag een kersthuisje samen met de kindjes. Alhoewel samen, ik betrapte mezelf er een aantal keer op dat ik zei: “Laat me even doen, mama is nu aan het knutselen…” Maar terwijl ik deze blog schrijf, zijn de kindjes fijn met het huisje aan het spelen en dat is wat telt, toch? 😉

We hebben wel afgesproken dat het nu een gewoon huisje met lichtjes is en absoluut geen kersthuisje. “Want als mensen spullen van kerstmis neerzetten, komt Sinterklaas geen cadeautjes brengen, hè mama?!” Ik vermoed dat het vanaf woensdag toch een kersthuisje zal zijn, eens de oude man weer richting Spanje gaat.

Ik haalde bij de Action een hoop spulletjes en prulletjes. Het was zo’n aankoop à la ‘ik-blijf-het-in-mijn-mandje-gooien-want-het-kost-toch-niks’. Om dan aan de kassa toch even te schrikken van de prijs hihi, maar je gaat wel met een hoop zooi naar buiten, nietwaar? 😉 Dit was een deel van de buit:

De rode doos heb ik gebruikt om het huisje van te maken. Het is zo’n doos die eigenlijk bedoeld is om een kerstpakket samen te stellen.

Voor de rest heb ik kleine cadeauverpakkingen, theelichtjes met een ledlampje, (leek me iets veiliger) wat stickertjes en kerstdecoratie.

Ik bedenk me nu dat ik de sneeuw niet gebruikt heb. Robbe en Lotte wilden niet dat ik het dak toe zou maken, anders had ik daaroverheen dus de sneeuw geplakt. De spraylijm was hiervoor wel handig geweest.

 

Vervolgens heb ik van de doos een huisje geknipt en geplakt, deurtjes en raampjes uitgesneden en zoals jullie hieronder zien is dat gebeurd onder het goedkeurend oog van de kinderen 🙂

De inrichting heb ik ook grotendeels aan hen overgelaten. Het werd een mix van playmobil, my little pony en duplo. Ik knipte een cadeaudoosje open en stak daar een ledlampje in, dat werd de kachel.

Aan de buitenkant maakte ik nog een lichtsnoertje dat werkt op batterijen. Tot hier mijn deel, nu is het aan Robbe en Lotte om alles tot leven te brengen 🙂

 

 

33. Schoorsteen gezocht.

Gisteren was het weer woensdag en dan probeer ik op de vrije namiddag van de kinderen iets leuk te doen. Vaak ga ik dan na het werk even snel de Action binnen, want daar vind ik altijd wel iets om te knutselen met mijn 2 schatjes. Mijn oog viel op een pakket waarmee je een schoorsteen in elkaar kon zetten, een schoorsteen voor de Sint…
Goed, die moest mee, want er waren hier al grote zorgen wat betreft de schoorsteen. Op dit moment is ons huis onbewoonbaar omdat we aan heel grote renovatiewerken bezig zijn. (Opa vooral) We wonen daarom tijdelijk in het werkhuis dat afgelopen jaar gebouwd werd. (again: Opa) Voor degenen die denken dat we hier aan het kamperen zijn: geen nood, alles is hier aanwezig: we kunnen de was en de plas doen, vaatwasser, oven, tv en bureau hebben we allemaal… maar dus geen schoorsteen meer! En dat was ook Lotte niet ontgaan… “Hoe kan Zwarte Piet nu onze schoentjes vullen?” “Goh, dan laten we de deur open voor hem.” antwoordde ik terwijl ik dacht: “Hell no!” haha ik heb zelfs overdag de deur altijd op slot. Blijkbaar zijn mijn angsten al wat op Lotte overgegaan want ook zij begon onmiddellijk over de dieven die dan binnen zouden komen. Geloof me: eenmaal binnen zouden ze zich rap omdraaien denkende dat anderen hen al voor zijn gegaan…
Toen ik ze ging halen waren ze dolenthousiast bij het zien van het schoorsteenpakket. Ze konden niet wachten om eraan te beginnen. “Hmm, het ideale moment misschien om iets gedaan te krijgen,” bedacht ik mij. Ze hadden nog wat op te ruimen voordat we aan iets nieuw zouden starten…

Eerst de rommel weer in hun opbergbakken en pas dan zou er plaats zijn voor de schoorsteen. Zogezegd zo gedaan, de speelmat was leeg dus werd het tijd om ervoor te zorgen dat Zwarte Piet hun schoentjes zou kunnen vullen. Op 5 minuutjes stond hij ineen 😉 “Mogen wij dan straks onze schoen zetten?” Nog een lastige vraag, want die Sinterklazen zouden toch eens wat beter moeten gaan samenwerken… Leg het maar uit: 12 november komt hij hier in het dorp aan, maar pas op 18 november is de grote intrede die op tv komt, de dag dat hij zogezegd in ons landje aankomt. Ik antwoord: “Sinterklaas komt zondag en die avond mag je voor het eerst je schoentje zetten, nu zit hij nog in Spanje.” “Niet! Die zit in de winkel! De kindjes uit mijn klas zijn er zondag al naartoe geweest!” Pff…wat nu?! Het feit dat ze door haar ADHD snel is afgeleid zou nu wel eens in mijn voordeel kunnen spelen, dus ik vraag haar snel wat ze graag zou willen hebben van de Sint. En inderdaad, ze begon weer zo te ratelen over my little pony, playmobil en een schminkpop dat ze al snel vergat over wat het gesprek daarjuist nog ging.
Het verbaasde me al dat ze ‘geloofde’ dat deze schoorsteen een echte zou kunnen vervangen, maar ik kreeg geen vragen. Eind goed al goed. Dacht ik… ’s Avonds zie ik ze ineens in de schoorsteen kruipen: “Kan Zwarte Piet hier echt wel door mama?” vraagt ze kritisch.

“Dat zullen we zondag moeten zien.” antwoord ik. “Jaaaa zondag schoentje zetten, jippie!” zingt ze blij. Oef, daar kom ik goed weg 😉