Dat Lotte geen filter heeft, weten jullie ondertussen. Dat vertelde ik ook al eens in mijn blog over Mama’s doos is kapot! Maar ook afgelopen week had ze me weer een paar keer te pakken. Deze keer over mijn gewicht, of vooral het teveel daaraan…
Hoe ik in haar nachtmerrie voor kwam.
Lotte heeft best vaak last van nachtmerries en zo werd ze laatst dus ook weer huilend wakker. Op dat moment zelf wil ze nooit vertellen wat ze dan precies gedroomd heeft, maar de ochtend erna lukt haar dat meestal wel. Dan begint ze aan één stuk door te ratelen over waar ze allemaal zo eng over gedroomd heeft… “We waren in de Efteling en toen kwam er een stoute meneer en die wou jou doodmaken, mama! Hij had zijn handen om jouw keel en ik riep dat hij alsjeblieft mijn mama lost moest laten, dat hij alsjeblieft mijn mama niet mocht vermoorden!”
Ondertussen probeerde ik haar wat te sussen, maar ze was nog lang niet klaar met vertellen… “Een juf van mijn school liep voorbij en die moest me komen helpen, maar ze liep gewoon door, gemeen he?! Ik heb dan zelf die stoute meneer gestampt en geslagen, tot hij losliet en toen moesten we snel wegrennen… Maar de poort van de Efteling was gesloten en ik had geen sleutel en toen moesten we over de poort klimmen, maar dat lukte jou niet want je was nog steeds niet afgevallen!”
Is ze bezorgd om mijn gewicht?
En bedankt weer Lotte… Blijkbaar houdt mijn gewicht haar nogal bezig, zelfs in haar slaap! Hihi ik moest toch wel wat lachen om het einde van haar droom, maar tegelijkertijd zette het mij ook wel wat aan het denken. Ik weet dat ik nooit meer de magere Lindsay van vroeger zal worden, daarvoor eet ik te graag. Vroeger at ik ook graag hoor, maar toen kwam ik nooit een gram bij. Die mooie tijd is helaas voorbij 😉
Een paar keer per jaar schrik ik toch wel erg van wat de weegschaal mij vertelt en dan beslis ik weer om in te grijpen, drink ik meer water, ga ik wandelen met mijn zus en eet ik ook regelmatiger. Er zijn dagen dat ik pas voor het eerst eet als ik terugkom van mijn werk om half drie… Heel slechte eetgewoontes dus! Ik greep de nachtmerrie aan om weer wat op mijn gezondheid te letten.
Sportieve mama?
Vol goede moed bestelde ik online wat sportkleren en haalde ik mijn sportschoenen vanonder het stof vandaan. Lotte wist even niet wat ze zag toen ik mij klaarmaakte voor een stevige wandeling met mijn zus. “Mama, wat ga jij doen?” vroeg ze. “Ik ga wandelen met Metie, misschien val ik dan een beetje af zodat ik de volgende keer dat ik in jouw droom wel over de poort kan klimmen.” Ze knikte goedkeurend en zo vertrok ik dus naar mijn zus…
Goed gevoel.
Als we eenmaal vertrokken zijn, ben ik altijd weer blij dat we die stap gezet hebben. We kunnen zonder gestoord te worden door onze kinderen nog eens praten over van alles en nog wat, heerlijk! Ik ga terug naar huis en denk tevreden: “Dat heb je goed gedaan Lindsay!”
In die voldane mood kom ik even later terug thuis en daar zit Lotte me al op te wachten… Ze bekijkt me van kop tot teen en zegt: “Oei mama, is het niet gelukt?” Grrr! Bedankt weer Lotte! Hihi veel te eerlijk die lieve meid 😉
luidverlangen.wordpress.com 