Het schooljaar zit er weer bijna op, we mogen allemaal nog eens naar een laatste oudercontact gaan en de meesten krijgen te horen dat hun kind door mag naar het volgend leerjaar. Voor anderen is het misschien een periode van knopen doorhakken. Als een kind niet goed mee kan met de rest van de klas, kunnen ouders het advies krijgen om de overstap te maken naar het bijzonder onderwijs. Wij zaten drie jaar geleden in die positie en dat was nog niet zo simpel…
Ik vond het verschrikkelijk toen men op school voor de eerste keer liet vallen dat het voor Lotte misschien niet genoeg was om gewoon een jaartje langer te kleuteren. Ze was nog erg speels en het leren op zich boeide haar totaal niet. Ik denk dat we zeker een half jaar constant van gedachte veranderd zijn: het ene moment dachten we dat ze het wel zou redden als ze wat meer tijd kreeg en het andere moment dachten we dat we toch beter de overstap zouden maken.
Geen kans of juist wel?
We hadden het gevoel dat Lotte geen kans kreeg door haar zomaar op het bijzonder onderwijs te laten starten. Nu zien we dat het juist een kans is dat ze die mogelijkheid heeft gekregen.
Op haar school zijn om te beginnen heel kleine klasjes, dat van Lotte telt momenteel 9 kinderen. Meer aandacht per kind dus. Ze wordt bovendien regelmatig uit de klas gehaald om één op één met haar te werken. Dat kan zijn om haar rekenen uit te leggen zonder afleiding van de rest, of om te werken met de logopediste en kinesiste. Heeft ze het moeilijk omwille van haar situatie met haar ouders? Dan geef ik aan dat ze misschien wel een gesprekje met hun psychologe kan gebruiken. Je ziet wel, het is een zorgaanbod dat heel uitgebreid kan zijn.
Geen vreemde eend in de bijt.
Op een normale school begonnen klasgenootjes te merken dat ze minder goed kon leren, dat ze trager was en oh zo druk. Terwijl op deze school de kinderen ongeveer per problematiek samen in de klas komen. Niet elke maand een gesprek met de juf omdat het zo moeilijk loopt, tenslotte zit elk kind daar met een reden natuurlijk.
Moeilijke stap.
Hoewel ik ontzettend blij ben dat we die beslissing drie jaar geleden genomen hebben, weet ik nog heel goed hoe moeilijk ik het vond. Zelfs op het moment van de rondleiding die we kregen in de allerlaatste schoolweek, was ik er nog niet klaar voor om de inschrijving definitief te maken. Je blijft steeds maar weer twijfelen of je wel de goede beslissing maakt.
De eerste schooldag.
Ik was ontzettend zenuwachtig. Wat ben ik op die momenten blij dat Lotte zo’n chille meid is, die jaagt zich dus echt nooit op! De ouders van de nieuwe kinderen mochten een paar uurtjes mee naar school. We werden ontvangen door leerkrachten die verkleed waren en Lotte kreeg een complimentje over haar mooie jurk.
Het schooljaar werd met een toneeltje van de meesters en juffen ingezet. Er werd gezongen en vooral veel gelachen. Daarna riep elke juf of meester de namen van ‘hun’ kinderen af en waren de klassen gevormd. Terwijl wij nog wat informatie kregen, maakte Lotte al kennis met haar klasgenootjes. Even later mochten we daar ook een kijkje gaan nemen en daarna heb ik haar met een gerust gevoel achter gelaten. Ik voelde ons echt welkom!
Voor alle mama’s en papa’s die deze weken misschien in hetzelfde schuitje zitten: zie het bijzonder onderwijs vooral als een hele mooie kans voor jullie kind. Geniet van de vakantie die eraan komt en vertrouw op jullie gevoel!
Lees hier meer over Lotte en haar ADHD
luidverlangen.wordpress.com 