Ik krijg af en toe nog steeds de vraag of Lotte en Robbe echt broer en zus zijn. Het antwoord is nee, ze komen allebei uit een andere gezinssituatie. Dat weten ze zelf ook, want volgens Lotte is het ook geen probleem om later met elkaar te trouwen 😉 Toch maar liever niet hoor hihi! Ze zien elkaar echter wel gewoon als broer en zus, logisch ook want zo groeien ze nu eenmaal op samen. Ze vechten met elkaar, maar zeker ook voor elkaar, zoals het hoort dus… Maar ze zijn allebei niet enigst kind binnen hun ‘biologisch gezin’.
Twee verschillende pleeggezinnen.
Lotte heeft een oudere broer en zus, ze groeien samen op in een pleeggezin een uurtje hiervandaan. Voor hen was de komst van een klein zusje een grote verrassing. Voor iedereen eigenlijk, want niemand wist dat hun mama zwanger was. Toen Lotte zes maanden oud was, gingen we voor de eerste keer kennismaken. Zij zal zich zelf nog niet druk hebben gemaakt om de ontmoeting, maar voor de rest was het toch wel een spannend moment.
Een beetje onwennig.
Wij waren benieuwd naar haar broer en zus, maar ook naar hun pleegouders. Het voelde allemaal een beetje onwennig, maar het tweetal was super trots toen ze met hun kleine zusje poseerde voor de foto’s! We hadden een goede klik en spreken sindsdien af en toe eens af om hen wat tijd samen te geven. Ondertussen praten de pleegouders wat bij en vinden we heel veel herkenning bij elkaar. Wonderbaarlijk om te zien hoe doorslaggevend de genen toch wel kunnen zijn zeg! Ze groeien op in twee verschillende omgevingen, maar het zijn allemaal dromerige, impulsieve en vooral hele lieve kinderen! Ook deze vakantie staat er weer een bezoekje met broer en zus gepland, ze kijkt er al naar uit!
Geen makkelijke situatie.
Robbe heeft een halfzusje. Als tweejarig jongetje zag hij de buik van zijn mama groeien als we een bezoekje hadden. Dan werd er tegen hem verteld dat hij grote broer ging worden, omdat mama een baby’tje kreeg. Ik heb de situatie altijd moeilijker gevonden dan die van Lotte. Haar broer en zus wonen ook in een pleeggezin, net zoals zijzelf. Robbe zou straks merken dat zijn zusje wel met zijn mama mee naar huis gaat en hij niet.
Zo ging het uiteindelijk ook, we zijn in het ziekenhuis naar zijn zusje gaan kijken een dag na haar geboorte. Op zich fijn dat dat allemaal kon, want ik kan me ook voorstellen dat het voor zijn mama niet fijn is om aan haar kraambed nog eens geconfronteerd te moeten worden met het feit dat ze niet allebei haar kinderen bij haar heeft. Ze mocht zelf aangeven hoe ze het wou op dat moment, maar ze stuurde de eerste dag al meteen een berichtje of ik met Robbe kwam kijken.
Band met zijn zusje.
Daarna zag hij zijn zusje ongeveer één keer per maand. Af en toe ging ze alleen met hem naar de speeltuin, maar ook regelmatig samen met zijn halfzusje. Mama vond het namelijk erg belangrijk dat ze een band zouden opbouwen. Ondertussen woont ook zijn zusje niet meer thuis en ziet hij haar niet meer. Er zijn ook al anderhalf jaar geen bezoeken meer geweest met zijn mama.
Omdat ik na deze tijd wel zie dat hij zijn rust heeft gevonden wil ik het voorlopig even laten rusten. Ook omdat zijn zusje helemaal geen besef heeft van het bestaan van Robbe. Voor allebei de kinderen is de situatie al moeilijk genoeg op het moment en vind ik het belangrijk dat ze hun draai vinden, ieder in hun eigen pleeggezin. We staan er altijd voor open om er later werk van te maken dat ze elkaar kunnen zien, in overleg met pleegzorg, op een moment dat het voor hen allebei een meerwaarde is natuurlijk.
Het leven van een pleegkind kan soms toch wel heel ingewikkeld zijn he?
Lees hier over de eerste kennismaking van Lotte met haar broer en zus en over de broer- en zusdag van vorig jaar.
luidverlangen.wordpress.com 