79. Deltapark Neeltje Jans: een geslaagde uitstap!

We zijn al een aantal keer op vakantie geweest naar Zeeland en elke keer kwamen we weer de borden met ‘Neeltje Jans’ tegen. “Daar moeten we ook eens gaan kijken,” zei ik dan tegen Bert. Maar het kwam er nooit van. Nu zijn er kinderen en wilden we toch echt eens gaan. 

Bij aankomst was Lotte al meteen enthousiast: “Kijk mama! Hier zijn ook echte zeemeerminnen!” terwijl ze naar de ingang wijst. We hebben haar toch maar even uitgelegd dat ze die niet zou tegenkomen 😉

Bij binnenkomst is er eerst een museumgedeelte, waarvan je van alles te weten kunt komen over de watersnoodramp in 1953 en de deltawerken zelf natuurlijk. Als de kinderen wat ouder zijn en wat meer geduld op kunnen brengen, gaan we er nog eens naartoe om ook dat gedeelte te bekijken, maar nu vinden ze dat nog niet zo interessant. Deze gigantische mossel was wel erg leuk! 

Doorheen de dag worden er shows gedaan met de zeehonden, kan je je inschrijven om dichtbij de haaien te komen en ook wordt er een rondvaart gedaan. Maar toen Robbe en Lotte buiten kwamen wilden ze maar één ding: zo snel mogelijk hun zwemkleren aan zodat ze in het waterparadijs konden spelen. Dat zag er echt heel leuk uit!

Ze staan maar tot hun enkels in het water maar kunnen er naar hartenlust ravotten, zonder dat het gevaarlijk is: ideaal dus. We hadden mooi weer die dag, dus een beetje afkoeling was zeer welkom. Een stukje verderop stond nog een gedeelte met glijbanen erin. Voor de iets oudere kindjes, maar nog steeds niet meer dan 25 cm water. Vooral Lotte vond het geweldig.

Daarna hebben we even tijd gemaakt om wat te eten (er zijn verschillende mogelijkheden) en ondertussen konden de kinderen een beetje opdrogen van hun zwempartijtje 😉 Om half 2 zou de rondvaart vertrekken, die ongeveer een uurtje duurt. Zalig hoor, lekker op het water bij die warme temperaturen, even uitwaaien!

Zie ze maar eens genieten! Er kwam zelfs een zeehond tevoorschijn tijdens de rondvaart 🙂

                       

Hierna zijn we nog gaan kijken binnenin een grote walvis, waar we nagemaakte dolfijnen en zeehonden tegenkwamen, maar ook andere ‘interessante’ dingen… Zo heb ik geleerd dat ik dankbaar mag zijn dat ik geen potvisvrouwtje ben hihi 😀 

We hebben een leuke dag gehad bij Deltaparken Neeltje Jans, zeker omdat het zo warm was die dag, zodat de kinderen in het water hebben kunnen spelen. We zijn daar geweest van 11u tot 16u, ze hebben zich goed vermaakt dus!

Nieuwsgierig geworden? Meer info vind je op neeltjejans.nl

78. Een paar dagen naar Ouddorp.

Wij zijn niet van de lange vakanties. We zijn al een aantal jaar bezig met de verbouwing van ons huis. (het wordt eigenlijk bijna helemaal opnieuw gebouwd) Bert en ik hebben altijd 3 weken tegelijkertijd verlof en dat is voor hem de periode dat hij nog eens goed kan doorwerken aan het huis. Dat doet hij samen met zijn vader die zowat dagelijks bij ons bezig is sinds zijn pensioen.

Maar een paar dagen ertussenuit knijpen hebben we toch wel nodig hoor. Dit jaar gingen we naar Ouddorp in Nederland, op de grens van Zuid-Holland en Zeeland. De Belgische kust is voor ons al even geen optie meer, wij gaan liever naar de rust in Zeeland. Op 2 uurtjes zouden we daar zijn. Op zich niet zo lang, maar met die 2 druktemakers van ons plannen we wel altijd een tussenstop in halverwege. Bert even tanken en wij maakten ondertussen deze gezellige foto voordat we iets gingen eten 🙂

We reden verder op weg naar het strandpark van Roompot. We deden zo’n park van Roompot al eerder en de kinderen vinden de animatie geweldig daar, vooral van Koos Konijn. Eenmaal daar stond hij ons al op te wachten; de kinderen blij en de vakantie kon beginnen 🙂 Ons huisje zag er mooi en netjes uit en was zeker ruim genoeg. Verder viel het me wel tegen dat er deze keer voor de kinderen niet veel te doen was: het was echt een klein park met weinig faciliteiten. We zullen het dus moeten hebben van de mooie omgeving!

Daarmee zat het gelukkig wel goed: mooie duinen, stranden en natuurlijk de zee. Lotte en Robbe zijn er dol op! 

We hebben ook een bezoekje gebracht aan Deltapark Neeltje Jans, maar daar kom ik nog uitgebreid op terug. Elke avond probeerden we naar de zonsondergang te gaan kijken waarbij de kids enthousiast bleven zingen: “Ik heb de zon zien zakken in de zee,…”

Tijdens de kinderdisco op het park (Koos Konijn en een jobstudent doen 5 dansjes) had Lotte weliswaar iemand gevonden die mogelijk nog vrolijker en gekker was dan zijzelf 😉 Dat het jongetje Duits sprak was allemaal geen probleem. Lotte trekt haar plan wel…

Zo ook op de kermis in Vlissingen… Ze wilde heel graag in een attractie waar Bert en ik allebei niet in wilden (lees durfden) gaan. “Geef maar geld, dan ga ik wel alleen,” zei ze overtuigd. Maar eerst moest ze gaan vragen hoeveel het kostte om mee te mogen. Ondertussen zaten wij recht tegenover de attractie om alles in het oog te houden. Daar was ze weer, ze had €2,50 nodig. Zo gezegd, zo gedaan, maar ze was snel weer terug. “Ik mag van die mevrouw niet alleen, jullie moeten mee gaan.” We wilden haar uitleggen dat het dan niet door zou gaan, maar weg was ze weer. Ze ging eens onderhandelen aan de kassa 😉

Ze wees naar de man die de kaartjes ophaalt voor de start van de rit. “Ik ga met hem mee.” zei ze. De vrouw aan de kassa begrijpt haar niet en Lotte wijst nog eens: “Ik ga wel met hem mee!” De man sprak blijkbaar geen Nederlands en keek vragend naar de vrouw van de kassa. Vervolgens zie ik diezelfde vrouw uit haar hokje komen en met Lotte aan de hand in een karretje stappen. Glunderend kijkt ze ons aan, steekt tevreden een duim de lucht in en ik zie ze denken: “Dat heb ik toch maar weer mooi voor elkaar!” 😉

Na afloop hebben we ook in Vlissingen de zon zien ondergaan. Mooi plaatje hè? 

Hoewel het vermoeiende dagen waren, hebben we er weer een paar mooie herinneringen bij gemaakt.

76. Vakantie en leuke dingen in het vooruitzicht, maar toch moeilijk voor Robbe…

Het is vakantie, zowel voor de kinderen als voor ons. Heerlijk toch? In de ochtend niet moeten haasten om op tijd op school en op het werk te zijn, niks moet, alles mag,… Ik kan er echt van genieten, maar voor Robbe is het wat moeilijker.

Hij heeft zoals jullie weten nood aan structuur en voorspelbaarheid en dat is er momenteel dus niet. We laten de kinderen in de vakantie bijvoorbeeld graag wat langer opblijven, maar voor hem werkt het niet. Ik kan niet zeggen dat hij stout is, maar ik merk dat het hem niet gaat. Hij wordt ontzettend druk (ik zou bijna gaan denken dat hij degene is met ADHD in plaats van Lotte!) en zoekt zijn en onze grenzen enorm vaak op.

Daar komen dan nog wat leuke uitstapjes en binnenkort een korte vakantie bij en dan is het hek helemaal van de dam. Hij kijkt er heel erg naar uit, telt de dagen af. Maar tegelijkertijd lijkt de spanning hem teveel te worden. Gelukkig is het niet constant zo en hebben we al bij al een gezellige vakantie, maar ik merk toch dat het voor hem meer inspanning vraagt dan voor Lotte. Zij knutselt en speelt erop los, zalig om te zien!

We kunnen niet meer doen dan erkennen dat we begrijpen dat hij het spannend vindt, maar het kan toch vermoeiend zijn… Met hem babbelen helpt hem en een cocktail helpt mij, komt allemaal goed 😉 Binnenkort even naar de zee in Nederland, daar kijkt hij het meest naar uit. Als we eenmaal daar zijn, zal er heel wat van hem af vallen, daar is het ook voor hem alleen maar genieten.

Voor de rest voelt hij zich gelukkig wel weer beter dan een aantal maanden geleden. Nu zie ik pas hoe slecht hij at, hij is ondertussen al wat bijgekomen in gewicht, hij eet ons arm 🙂 Hij speelt, lacht en zingt en dat had ik hem eerlijk gezegd al lang niet meer zien doen… Het zal hem waarschijnlijk altijd parten blijven spelen, die onzekerheid die in dat hartje zit, maar ook hij komt er wel ❤

En maak jullie geen zorgen hoor: ze maken ook nog heel veel plezier tussen de moeilijke momentjes door:

68. Wat zon, wat plezier, een hoop geluk ❤

Nu de druk van de ketel was, konden we weer oprecht genieten met ons gezinnetje. Het zonnetje heeft ook goed haar best gedaan de laatste tijd, dus daar hebben we volop van geprofiteerd.

Zo gingen we onlangs naar de Breugelhoeve in Peer. Daar kunnen ze spelen in de speeltuin, Lotte was niet weg te slaan bij het waterspeeltuintje. Robbe heeft naar hartenlust diertjes geaaid en natuurlijk mocht een ijsje niet ontbreken.

 

Mijn metekindje gaf onlangs een lentefeest en ook dat was een mooie dag. Ik was hartstikke trots op die prachtige meid die overigens veel te snel groot wordt 😉

 

De meesten van jullie weten dat ik niet van lekkere dingen kan afblijven. Een beetje extra geluk is altijd welkom toch? En om te bewijzen dat ik als Nederlandse goed geïntegreerd ben hier in België, eet ik de m&m’s tegenwoordig in de kleuren zwart, geel, rood. Al heb ik niet echt een andere optie, oranje m&m’s zullen er niet zijn tijdens het WK komende maand 😉

Afgelopen zondag heb ik eerst gewerkt in de voormiddag en daarna kwamen Bert en de kindjes me ophalen voor een picknick in het bos. (Al zei Robbe dat we gingen piklikken in het bos 🙊)

Door de moeilijke periode besef ik nu eens te meer van welke kleine dingetjes je zo hard kan genieten. Heerlijk toch?! 😊 Verder helemaal gemotiveerd om met nieuwe dingen te starten. Heel spannend, maar ook heel leuk en jullie zullen er wel over lezen binnenkort 😉

 

66. Just an average monday morning…

Hoe bij ons een doorsnee maandagochtend eruitziet? Oh, heel normaal hoor! Terwijl Bert zich in alle vroegte klaar maakt om naar zijn werk te vertrekken, begint de rest van ons huishouden stilaan te ontwaken. “Mama! Mijn piemel is omhoog!” roept Robbe vanuit zijn bedje. Zoals elke ochtend antwoord ik: “Da’s niet erg jongen, dat gaat wel over.” (Ik zou willen dat ik er bij Bert zo gemakkelijk van af kwam 😀 😀 )

Ik sta op, zet wat muziek op zodat de kindjes geen last hebben van een ochtendhumeur. Na al die tijd zou ik moeten beseffen dat het eigenlijk niks helpt, maar ja… “Mama, ik wil geen broek aan, want dan ben ik lelijk!” Ik haal mijn beste overtuigingskrachten boven zodat Lotte na een kwartier uiteindelijk toch de broek aan doet in plaats van het rokje. Robbe moppert ook elke dag om de kledingkeuzes die ik voor hem maak, maar ik heb geleerd dat te negeren. Op naar de ontbijttafel…

Ik vraag hen of ze boterhammen of cornflakes willen. Meestal zijn het cornflakes en zo ook vandaag. Ik vul voor hen allebei een kommetje: één van spiderman en één van prinsessen, om te voorkomen dat de hel alsnog losbreekt. Maar dan… “Lotte heeft meer cornflakes in haar kommetje! Dat is niet eerlijk!” Ik verzeker hem ervan dat ze allebei 57 stuks in hun kommetje hebben liggen, dat ik er bij allebei evenveel melk in heb gedaan en dat de lepels beiden even groot zijn.

Terwijl zij ontbijten, maak ik de boekentassen klaar. Een volle brooddoos voor Robbe en welgeteld 2 crackers voor Lotte die niet veel eetlust heeft. Lotte roept enthousiast: ‘Ja, ik heb mijn melk in chocomelk omgetoverd, lekker!” Ik zoek ondertussen de schoenen en jassen bij elkaar en zeg zo’n 28x dat ze moeten opschieten omdat we anders te laat zullen komen. Ik denk aan Bert die nu al rustig aan zijn bureau zit te werken… Niet eerlijk! 😉

“Oei mama, er zit toverchocomelk op mijn broek, mag ik dan toch mijn rokje aan?” “Pff toe maar,” denk ik. Daarna snel naar de auto, eerst Lotte naar school brengen en daarna Robbe. “Ik ga niet mee uitstappen mama!” zegt hij vastberaden. Ook deze discussie gaan we bijna dagelijks aan en na lang twijfelen loopt hij toch mee naar de schoolpoort om zijn zus nog een knuffel te geven. “Wat heb je een mooi rokje aan Lotte.” zegt de juf. “Zie je wel mama?!” zegt Lotte gniffelend. Op naar Robbe zijn school. “Er zit een steentje in mijn schoen.” Geloof mij, naar dat steentje ben ik al 2 jaar aan het zoeken, maar ik heb het nog steeds niet gevonden. Eenmaal op school nog een dikke knuffel en een kus en ook hij is vertrokken.

En zo vertrek ik naar het werk. Eenmaal op de parking denk ik: “Oef, werken… eindelijk rust!” 😉

 

63. Kindjes, blijf van mijn stoepkrijt af!

Stoepkrijt, daar blijven de kinderen beter van af, want dat is van mij! Een grapje zeker? Nee, toch niet. Ik gebruik het regelmatig om leuke foto’s mee te maken. Uiteraard gaf Pinterest mij al veel inspiratie 😉 Omdat we door verbouwingen tijdelijk in de garage wonen, leven we nu gewoon op een betonnen vloer. Niet mooi, maar wel erg handig om op te stoepkrijten! Bert denkt er het zijne van hoor en ik hoop vooral dat de kinderen beseffen dat het een uitzondering is dat we dit nu in de woonkamer doen 😉

Ik zet eerst de kinderen voor de tv. (Ja, ik ben een loedermoeder) zodat ik rustig mijn gang kan gaan. Vervolgens beloof ik ze een snoepje als ze flink mee werken om mooie foto’s te maken. Een tijdje geleden maakte ik deze foto’s van het neefje en nichtje van Robbe en Lotte:

 

Vandaag viel me weer iets binnen, maar ik kon er geen voorbeeld van vinden op internet, dus ging ik zelf maar even wat uitproberen… Deze keer was de muur van de garage aan de beurt… Zeg nu zelf: het resultaat is superleuk toch? 🙂

62. Niet janken, maar genieten.

Dat het allemaal niet zo lekker loopt hier mag duidelijk zijn. Zit ik daarom de hele dag te janken? Absoluut niet! Ik probeer zoveel mogelijk positief te blijven en te genieten van de leuke dingen. Zo werd Lotte onlangs verrast met kaartjes voor de nieuwe K3 show. Ik was uiteraard de beste, liefste mama van de hele wereld 😉 En eerlijk is eerlijk: ze was niet de enige die een leuke dag had, we hebben er alle vier echt van genoten, het was de moeite waard!

Ook ons paasweekend was heel fijn. Ik moest zondagvoormiddag wel werken, dus we besloten de zoektocht naar eitjes van tevoren te doen. Om 6u45 zat ik aan Robbe zijn bedje. “Robbe, wakker worden…” Hij draait zich geeuwend om, doet zijn ogen open en ziet in één oogopslag al een paaseitje op de trap liggen. Die is wakker 😉 Hij snelt naar zijn zus: “Lotte, Lotte, de paashaas is geweest!” Dat deed wel even deugd hoor, dat gelukkig snoetje van hem.

Daarna op naar het werk. Onderweg denk ik nog: “Lindsay het is 1 april, laat je niet vangen.” Eenmaal daar komt mijn collega met de meest originele 1 aprilgrap ooit: “Je veter zit los.” Tja het is nog vroeg en ik trap erin. Diezelfde grap herhaalt hij bij elke collega, en iedereen kijkt naar beneden. Lol dat hij had! Dat kon ik toch niet zomaar voorbij laten gaan…

Ik ga naar de infobalie en zie in Dorien mijn partner in crime. Ik ga eerst buiten de auto van onze grappenmaker zoeken, noteer zijn nummerplaat en ga ermee naar Dorien. “Wil de eigenaar van de grijze Citroën met nummerplaat 1-###-### zich naar de infobalie begeven?” Druk kijkt hij om zich heen en zegt tegen iedereen die hij tegenkomt: “Das mijn auto!” Eenmaal bij de infobalie krijgt hij te horen dat er iemand tegen zijn auto heeft gereden. En dan mocht ik: “1 april!” Ach, hij vroeg erom, nietwaar? 😊

Hopelijk genieten we deze week ook nog wat van de paasvakantie. Ik ben een weekje thuis en ga wat van de kindjes genieten. Het wordt een kleine uitdaging omdat Lotte met haar voet in het gips zit, maar als ze er zelf niet om klaagt, zullen wij dat ook maar niet doen toch? We zetten haar in een rolstoel, wandelen wat af en mevrouw waant zich een prinses in een koets. Als er iemand is die alles van een positieve kant bekijkt, is zij het wel! Met het zonnetje dat deze week voorspeld wordt, zullen we ons batterijtjes weer helemaal op kunnen laden!

60. Mamaaaaa

Vandaag vroeg ik mij af of er naast een stappenteller ook een ‘mamateller’ zou bestaan. Toen ik vanmorgen om half 9 de kinderen naar school bracht, zat ik al minstens aan 93x “mamaaaaa…” Gek word ik ervan! Aan de schoolpoort komt Robbe met nummer 94: “Mamaaaaa…” en juist als ik op het punt van ontploffen sta, zegt hij: “love you.” Ik besef dat ik eigenlijk blij zou moeten zijn met dit ‘probleem’. Het zag er jaren naar uit dat niemand mij ooit mama zou noemen. Ik besluit dus maar om ervan te genieten. 😉

Ik kom op het werk aan en na een half uur hoor ik weer “Mamaaaaa…” Net als ik denk dat ik gek word omdat ik dat stemmetje nu ook al in mijn hoofd hoor, sta ik ineens oog in oog met een andere mama, de eigenares van het zeurend jongetje. Ze rolt met haar ogen en zucht. “Jaaaaa…” Zegt ze op dezelfde toon terug. Ik moet stiekem een beetje lachen om mijn lotgenote.

Ondertussen is het weekend en is mijn denkbeeldige mamateller er helemaal klaar voor om overuren draaien. (Terwijl ik dit schrijf komen er 12 bij…)

Fijn weekend allemaal!

Veel liefs, Mamaaaaa

58. Hier ben ik weer!

“Schrijven is mijn hobby en op deze manier kan ik alle zorgen van mij afschrijven.” Dat zeg ik vaak, maar de laatste tijd was zelfs het schrijven er teveel aan. Deze mama moest even een pauze nemen op alle gebieden. 1 februari heb ik met trillende handen naar de dokter gebeld, want de koek was echt op! De stress was me teveel geworden. De laatste tijd is er best wel wat op me af gekomen en steeds voordat ik kon bekomen van de ene gebeurtenis, kwam er weer ander drama bij. Elke dag leven op paracetemol om de hoofdpijn de baas te kunnen en ook mijn eczeem stak weer de kop op. Tijd om aan de noodrem te trekken dus!

Ik ben nu een paar weken thuis van het werk, heb alle afspraken over de kinderen afgezegd of uitgesteld en een afspraak gemaakt bij een psycholoog. De eerste week was ik vooral moe, maar ik kreeg de raad om mijzelf op de eerste plaats te zetten en dingen te doen waar ik blij van werd. Nadat ik mijn slaap had ingehaald, ben ik weer begonnen met mijn hobby’s, ben ik gaan wandelen om mijn hoofd wat leeg te maken en beetje bij beetje werd mijn batterij weer opgeladen.

Ik moet toegeven dat ik een beetje bang was voor de vakantie van de kinderen want die kunnen, hoeveel ik ook van ze hou, mijn batterij in no time weer helemaal op gebruiken… Ik besloot ze om de dag naar de opvang te brengen en ik denk dat dat goed was voor ons allemaal. En hoewel ik de eerste periode helemaal niet aan het werk heb gedacht, begin ik sinds deze week mijn collega’s te missen. Tijd om terug te gaan denk ik zo.

Ik hoop te gaan leren om me minder aan te trekken van wat anderen denken en van zaken waar ik geen invloed op heb. Ik voel me nu goed maar ik weet dat er, vooral met de kinderen en hun situatie, nog moeilijkheden op onze weg zullen komen. Hopelijk heb ik dan weer alle kracht om daarmee om te gaan.

Dit weekend gaan we alleszins genieten van het zonnetje en alleen maar leuke dingen op het programma, zodat we maandag weer vol goede moed op het werk kunnen verschijnen 😊

56. Help! Mijn vrouw heeft een hobby!

Ik ben een creatieve mama. Leuk voor de kindjes die ook vaak mogen knutselen, maar een nachtmerrie voor Bert: ik ben namelijk een verschrikkelijke (huis)vrouw! Ik overdrijf niet als ik zeg dat er vaker strijkkralen worden gestreken dan kleren.

Als ik nog moet opruimen en dweilen, kies ik voor haken… en dat doe ik aan 37 projecten tegelijkertijd, want ik maak zelden iets af. Dat is het nadeel van Facebook en Pinterest: ik zie zoveel ideeën voorbij komen, dat ik elke week aan iets nieuw begin.

Afgelopen zomer dacht ik de oplossing te hebben gevonden: stoppen met haken en starten met naaien. (ja ja, manlief had al even goede hoop 😉 ) Maar nee hoor, kleding naaien werd gewoon nog een extra hobby bovenop alle anderen. Het leverde wel al enkele leuke outfits op voor Lotte.

Op een woensdagnamiddag fijn knutselen met Robbe en Lotte, maar wie denk je dat de fanatiekste is van ons 3? Ik natuurlijk! Zo maakte ik laatst ons gezin uit klei.

Bert had toch liever dat ik met iets anders speelde denk ik… 😉 Sorry Bert, als ik mijn 14 dekentjes, 17 mutsen en 6 vestjes af heb, heb ik weer tijd voor jou… misschien.