Hoe je binnen een paar uur van de hel naar de hemel kan gaan, alleen moeders weten dat. Je hebt na het werk staan koken om een maaltijd klaar te maken in de hoop dat iedereen het met smaak op zal eten. Natuurlijk vinden die kleine ondeugden toch een stukje groente in hun spaghetti en misschien begint je man vervolgens nog te zeuren dat er te weinig vlees in zit.
Hun gezichtjes zien eruit alsof ze zonder snorkel in hun bord gedoken zijn en jij kan alleen maar denken aan wie de rotzooi op mag ruimen. Vervolgens begint het gezeur dat ze echt niets meer op kunnen, hun buikjes zitten helemaal vol… Drie keer probeer je hen nog wat te laten eten, maar daarna geef je het op. En hoe vol hun buikjes ook zitten, er volgt gegarandeerd gezeur om een lekker nagerechtje, want dat kan er natuurlijk wel bij!
Daarna komt het moment dat je kroost wat televisie kan kijken, dat betekent rust voor je man terwijl jij de keuken opruimt. En hoewel jullie niet in dezelfde ruimte zitten, zullen de kinderen toch echt aan jou komen vragen of ze wat drinken mogen. Zo kan die arme papa gelukkig op zijn gemak tekenfilms kijken.
Bijna een uur later is het tijd om die varkentjes te wassen. Daarbij wring je je in alle bochten om ervoor te zorgen dat er geen zeep in hun oogjes komt, ook al spartelen ze alle kanten op. Terwijl jij hen daarna afdroogt, staat het zweet bij jou ondertussen op je rug. Tijd om die tanden te poetsen en ook al is het de 7000ste keer, ze weten nog steeds niet dat ze daarbij hun mond moeten open doen.
Met veel zorg wordt er een leesboekje uitgekozen. Hoe goed je ook probeert om onopvallend het verhaal wat in te korten, die koters kennen net zoals jij het hele verhaal van buiten en beginnen te gillen dat je een stuk vergeten bent te lezen. Een dikke knuffel en kus… Overdag hebben ze hier niet altijd zin in, maar eens ze in dat bed liggen willen ze nog een knuffel… en nog een… en nog een.
En daarna volgt die overgang…
Je zucht eens diep omdat je weer een avondshift overleefd hebt. Je beklaagd jezelf dat je het zo druk hebt en zo ga je de trap af naar beneden en denk je aan wat er nu komen gaat…
Achter die deur bevindt zich het paradijs… Een plek zonder kinderen. Een plek met een zetel… met dekentjes. Gelukkig heeft je man de tv al afgestemd op jouw favoriete programma. Je gaat nog één keer naar de keuken, maar alleen om iets lekkers en een glas wijn te halen.
Het is 20u… voortaan jouw Happy Hour…
Uiteraard mis je om 21u je kinderen alweer en ga je stiekem in hun kamertje kijken hoe ze liggen te slapen terwijl je je bedenkt hoe lief ze wel niet zijn 😉
luidverlangen.wordpress.com 