Ja, die voordelen zijn er echt. Ik ga echt niet beweren dat het een lachertje is hoor, ik zie Lotte dagelijks worstelen met haar ADHD. Glazen die ze om laat vallen, kindjes die ze per ongeluk pijn doet omdat ze te wild met hen speelt en simpelweg ergens de aandacht bij kunnen houden lukt haar niet. Ze geeft ook constant aan dat het zo druk is in haar hoofdje. Maar gaandeweg hebben we ook ondervonden dat er wel degelijk voordelen kunnen zijn.
Een heel creatief breintje.
Lotte is ontzettend creatief. Ze kan thuiskomen van een dag school en meteen op haar knutselhoekje afstormen. Ik zie dan al dat ze weer iets ‘in hare kop’ heeft gekregen. Uit de ene lade trekt ze een blad papier, stampt met haar voet de lade weer toe terwijl ze aan de andere kant snel de plakband van Bert zijn bureau grist. Ze knipt woest in het papier terwijl haar tong geregeld uit haar mondje ontsnapt. Tien minuten later en een puinhoop verder klinkt het: “Tadaa! Ik heb een hoed gemaakt en een kleedje van papier, nu ben ik een mooie dame he?!” Ze ziet ook in alles een oplossing: als er bij de Lego van haar broer alleen jongens poppetjes zijn om mee te spelen, trekt ze het poppetje uit elkaar, duwt er een schuin stukje van een dak tussen en het poppetje heeft zo een rokje gekregen. “Voila, nu is het een meisje!” Zegt ze dan vastberaden.
Boos zijn duurt nooit lang.
Ten tweede is ze echt vergevingsgezind. Of het nu om de boze broer gaat, een vriendje die haar pijn deed of haar mama die haar vergeet als het bezoekmoment is, Lotte blijft nooit lang boos. Als er sorry wordt gezegd, is het voor haar weer allemaal goed. En dat goedmaken is natuurlijk ook weer een extra reden voor een knuffel, want dat doet ze graag: knuffelen!
Wat ze denkt, zegt ze… meteen!
Wat ik ook (meestal) heel leuk vind is dat ze haar hartje op haar tong heeft liggen. Ik zeg ‘meestal’ want het moment bijvoorbeeld dat ze verkondigde dat mama een kapotte doos had, kon ik minder appreciëren 😉 (dat lees je hier) Maar verder zegt ze wat ze voelt en daardoor hoor ik vaak lieve dingen zoals: “Ik hou van jou, mama, je bent de beste en de liefste die ik ooit gezien heb.” of “Mijn hart klopt voor jou, lieve mama!” en “Ik ben zo blij met mijn familie!” Dat vertelde de logopediste van haar school vorig jaar ook tijdens een oudercontact, dat ze zo liefdevol over ons kan praten ❤
Erover leren is meer kunnen tolereren.
Natuurlijk zijn er ook momenten dat ik knettergek word van haar gedrag en kan ik er moeilijk mee omgaan. Ik lees mij zoveel mogelijk in zodat ik haar beter kan begrijpen. Dat helpt me ook om meer te kunnen verdragen van haar.
Onlangs organiseerde de Opvoedingswinkel in onze gemeente ook een infoavond over ADHD. Daar ben ik samen met mijn schoonmoeder naartoe geweest. Ze lieten er zien wat er in een hoofdje zoals dat van Lotte omgaat de hele dag en dat is toch niet niks… Er was redelijk wat volk aanwezig, wat toch aangeeft dat we niet alleen zijn. Het begrip en herkenning bij de andere ouders deed ook wel goed. Ik heb lang gedacht dat de Opvoedingswinkel was voor mensen die de opvoeding van hun kind niet aankonden, die faalden zeg maar. Tegenwoordig weten we zoveel beter was er aan de hand is met onze kinderen zoals ADHD, ASS, hoogsensitiviteit,… En dan is het eigenlijk alleen maar fijn dat we daarover meer kunnen leren, nietwaar?
Ik ben blij dat we ook positieve kanten van ADHD hebben ontdekt, dat zorgt ervoor dat het de nadelen ervan een beetje kan vervagen. Ik kan alleen maar hopen dat het voor onze meid ook zo voelt, maar als ik zie hoe ze grotendeels door het leven huppelt denk ik dat dat wel goed zit.
luidverlangen.wordpress.com 